กลุ่มอาการพาร์กินโซนิซึม (Parkinsonism) คือ ภาวะที่ผู้ปวยมีการเคลื่อนไหวน้อยและช้า มีอาการสั่น กล้ามเนื้อแข็งเกร็งร่วมกับการเสียสมดุลขณะยืนและเดิน ผู้ป่วยในกลุ่มนี้จะมีอาการเหมือนกับผู้ป่วยพาร์กินสันทุกประการ แต่สิ่งที่แตกต่างกัน คือ พาร์กินสันแท้จะเกิดจากความผิดปกติของสมองและสื่อประสาทที่มีชื่อว่าโดพามีน แต่อาการพาร์กินโซนิซึมเกิดจากสาเหตุอื่น ๆ เช่น ผู้ป่วยได้รับยาบางชนิดหรือความเจ็บป่วยอื่น ๆ ดังนั้นความหมายของโรคพาร์กินสันกับกลุ่มอาการพาร์กินโซนิซึมจึงไม่เหมือนกัน
พาร์กินโซนิซึม (Parkinsonism) จะมีอาการและการแสดงออกที่พบได้โดยทั่วไป ได้แก่
-
เคลื่อนไหวน้อยและช้า (Bradykinesia)
-
อาการสั่นในขณะพัก (Resting tremor) มักเกิดทีแขนมากกว่าขา
-
อาการแข็งเกร็ง (Rigidity) ส่งผลให้ขยับแขนขาได้ลําบาก
-
เสียการทรงตัว (Postural instability) ส่งผลให้เกิดปัญหาในการเดิน เสี่ยงต่อการล้มได้ง่าย
3 วิธีการรักษาผู้ปวยทีมีอาการพาร์กินโซนิซึม (Parkinsonism)
- การออกกําลังกายเพื่อเพิ่มความแข็งแรงและองศาการเคลื่อนไหว:เนื่องจากผู้ป่วยมีการเคลื่อนไหวที่ช้าและลดลงส่งผลให้ความแข็งแรงและความยืดหยุ่นของร่างกายลดลงตามไปด้วยการออกกําลังกายจะเปนพื้นฐานทีสําคัญในการฝึกการเคลื่อนไหวของผู้ป่วยต่อไป
- การฝึกเดินและการทรงตัว:เนื่องจากผู้ปวยมักมีการก้าวขาที่สั้นและช้าศีรษะและหลังก้มลําตัวและเข่าย่อลงส่งผลให้เกิดความเสียงในการล้มมากขึนโดยการฝกจะเปนการให้ผู้ปวยฝกเดินก้าวขายาวฝกเดินเข้าจังหวะรวมไปถึงการจัดตําแหน่งของร่างกายตังแต่ศีรษะไปจนถึงปลายเท้าให้ถูกต้อง
- การฝึกกิจวัตรประจําวัน:เช่นการรับประทานอาหารการเข้าห้องนํ้าและการทําความสะอาดร่างกายเป็นต้นโดยเน้นการฝึกให้ผู้ป่วยสามารถช่วยเหลือตนเองให้ได้มากทีสุด
